Tematem artykułu jest częściowa niezdolność do pracy w powszechnym ubezpieczeniu rentowym. Świadczenia ubezpieczeniowe powinny bowiem przysługiwać również osobom, które zachowały w pewnym zakresie zdolność do pracy, ale z uwagi na ograniczenie tej zdolności – wskutek naruszenia sprawności organizmu – nie mogą uzyskać zarobków w takiej wysokości, jakiej mogłyby zasadnie oczekiwać przy swoich kwalifikacjach i doświadczeniu. Renta w takim przypadku powinna pełnić funkcję uzupełniającą wobec uzyskiwanych zarobków. W artykule, który został przygotowany na bazie pracy doktorskiej, przeanalizowano poszczególne elementy definicji częściowej niezdolności do pracy i wskazano na sprzeczności w regulacji ustawowej oraz trudności interpretacyjne, które wiążą się ze stosowaniem tej definicji w praktyce. Zostały również omówione przesłanki przyznawania renty szkoleniowej ze wskazaniem na ich niespójność z przyjętą przez ustawodawcę koncepcją częściowej niezdolność do pracy. W artykule sformułowano postulaty de lege ferenda w zakresie zasad orzekania częściowej niezdolności do pracy i przyznawania świadczeń z tego tytułu.
Kody JEL: H550